Düşlerden uyanırsın, iğnelerden bir yatak
Ağzında tadı kalmış eski bir aşkı
yutkunarak,
Çok geçmiş önceden, tutkuyla yaşamış,
Çok gelecek sonraya, yeniden
başlamış olabilirsin,
Ama şimdide cezan ağır; ‘Seçimler
yapmak’!
Kendini kandırmak için daha çok
sözcük bulmak
Bir an durup acırken kendine, bir an yara izlerini unutmak
Alacağın olsun insan! Bir kere şaşırtmadın
beni!
Hikayenin ortasında takdir edilesi
bir çaba,
ama yazık ki, sonu o bildik yağmura yakalanma
Tatmin bekleyen bedenler, aklın
ağzını oyalarken,
İçindeki köşelerde hep bir
‘görünmeme’ beklentisi,
Tanrılara benzediğini söylüyordu
hala aynaların,
Ben kapıdan çıkarken, arkamdan sinsi
sinsi.
Konup konup kalkıyor umudum, yorgun
Kalpte o büyük yaraya bakıp beni
çağırıyor
En sevdiklerim listesinde en üst
sıra.
Duyamıyorum, acının sesine karışıyor
sesleri
O kadar kırılmışım ki, parçalarımın
çoğu çoktandır kayıp,
Her gün çoğalırken şehir gözümün
önünde
Kaç sahipsiz şiir atıldı kim bilir
sokağa…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder